Rozdział 2

Jest i rozdział drugi, do którego jakoś nie mogłam się zabrać nie wiem czemu, no ale uparłam się, że będzie to jest jakimś cudem napisany :)

[EDIT: Poprawiona forma osobowa zgodnie z wskazówkami wspaniałej miodekxdd, której serdecznie dziękuję za zwrócenie mi na to uwagi]

Nim się obejrzała wraz z Lucjuszem stała przed wielkimi, dębowymi wrotami prowadzącymi do zamku. Jak na zawołanie wrota otworzyły się, ukazując bogato zdobiony hol. Gdy przekroczyli próg zdobione wrota zatrzasnęły się, a hol pogrążył w półmroku rozświetlanym przez świece i lampy. Anna nie byłaby sobą gdyby nie przystanęła na chwilę podziwiając styl w jakim zamek został zbudowany. Stałaby tak zapewne dość długo rozmyślając nad wzornictwem i zastosowaniem magii do budowy zamczyska gdyby nie znikający w korytarzu Lucjusz. Anna chcąc nie chcąc musiała pójść za nim. Arystokrata prowadził dziewczynę przez korytarze i schody, których ta nie potrafiła zliczyć – było ich zbyt wiele. Zatrzymali się dopiero przed marmurowym rzeźbionym pomnikiem Chimery.

― Malinowy Sorbet ― warknął Lucjusz w kierunku pomnika, a Chimera jakby skinęła głową po czym odskoczyła ukazując przejście

Malfoy odsunął się gestem nakazując dziewczynie wejść pierwszej. Wywróciła oczami wchodząc po kręconych stromych schodkach. Chwilę później znajdowała się w owalnym pomieszczeniu ze zdobiącymi ściany portretami, regałem na książki, szklaną gablotką i biurkiem, a także siedzącym przy tym biurku człowiekiem o przenikliwych niebieskich oczach, ukrytych za okularami-połówkami i łagodnym uśmiechu. Wiedziała, że siedzący przy biurku starzec jest dyrektorem Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart, w której właśnie się znajdowała.

― Dzień dobry, panno Riddle. Niech pani usiądzie ― gestem wskazał krzesło stojące naprzeciw biurka

― Dzień dobry, dyrektorze. ― odparła zajmując wskazane przez niego miejsce

― Witaj, dyrektorze ― w gabinecie jakby znikąd pojawił się Malfoy kwitując gabinet krzywym uśmieszkiem

― Panie Malfoy ― Dumbledore -chyba tak nazwał go jej ojciec, prawda?- skinął głową blondynowi po czym ten zajął miejsce obok niej

„Przedstawienie czas zacząć”, pomyślała Anna „Akt I, Scena I. Hogwart, rozmowa z dyrektorem i przekonanie go jakim to „złym ojcem jest Tom Marvolo Riddle i jak ja to bardzo go nienawidzę”.”

Dziewczyna skupiła się na wspomnieniu pogrzebu matki. Przypominała sobie smutek i żal jaki wtedy czuła, przytrzymywała je na chwile po czym pozwalała się rozpuścić wśród innych wspomnień o Anastazji. Następnie „złapała” wspomnienie o wczorajszym i dzisiejszym Cruciatusie, (Voldemort sądził, że to „konieczne” by Dumbledore uwierzył jej „w tę szopkę, którą ma przedstawić z Lucjuszem”) i je także przytrzymała - nawet chwilę za długo – dopóki w jej brązowych oczach nie zagościły wymuszone łzy.

― Albusie, potrzebujemy schronienia. Oboje ― Lucjusz mówił jak zwykle swoim „Malfoyowskim” obojętnym, pełnym pogardy głosem, ale Anna i tak podziwiała jego grę aktorską ― Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać w swej chorej idei usiłował zmusić Annę do małżeństwa z Fenrirem Greybackiem. Sądzę, że wiesz o kim mówię? ― Dumbledore skinął głową, Lucjusz kontynuował, a Anna ledwie powstrzymywała uśmiech... Jej rzekome przyszłe małżeństwo z wilkołakiem było jej pomysłem, wiedziała, że to poruszy każde ludzkie serce... Dziewczyna zmuszana przez ojca do małżeństwa z wilkołakiem, za każde nieposłuszeństwo torturowana... To musiało się udać. ― Gdy Anna protestowała Voldemort wielokrotnie rzucał na nią Crucio, dopóki nie straciła przytomności lub nie miała już sił by wrzeszczeć. W końcu zaczęła planować ucieczkę, a gdy próbowała zbiec z terenu rezydencji natrafiła na mnie. Postanowiłem uciec wraz z nią, by zwiększyć jej szansę na zostawienie tego koszmaru za sobą, a także ze względu na godziny tortur, którymi Czarny Pan karał mnie za niepowodzenie w ostatniej misji. Uciekliśmy z rezydencji, ale sądzę, że Sam-Wiesz-Kto wie, że nie mamy gdzie się ukryć. Malfoy Manor jest zbyt oczywiste by ofiarować nam schronienie pomyślałem więc o Hogwarcie jeśli oczywiście zdecydujesz się udzielić nam Azylu..

― Możecie tu zostać tak długo jak tylko chcecie, a przy okazji mam pewną... propozycję. Anno ― Dumbledore zwrócił się do niej bezpośrednio po raz pierwszy odkąd zaczęli rozmowę. Dziewczyna uniosła na niego „załzawione oczy” ― Czy zechciałabyś zostać przydzielona do poszczególnego domu na czas pobytu w Hogwarcie i uczyć się wraz z innymi osobami w Twoim wieku?

― Jeśli jest taka możliwość z wielką chęcią. ― odparła

― Doskonale. Jutro zaczyna się pierwszy dzień lekcji, o siódmej trzydzieści jest śniadanie, a o dziewiątej zaczynają się lekcje. Na śniadaniu każdy otrzymuje plan zajęć. O książki i inne przybory szkolne się nie martw. Wszystko będzie czekało gdy tylko się obudzisz.

― Dziękuję, dyrektorze.

― Albusie, jak wiem wciąż nie masz nauczyciela Obrony Przed Czarną Magią, a już jutro zaczynają się lekcje. Jeśli zechcesz udzielić mi tego stanowiska mógłbym się na coś przydać.

― To doskonały pomysł Lucjuszu. Z tego co wiem jutro pierwszą lekcję masz... z uczniami piątego roku. Gryffindor i Slytherin. Jeszcze jedno zanim pójdziecie ― starzec wrzucił go kominka garść proszku Fiuu ― Minervo, czy mógłbym cię prosić na chwilę? ― w następnym momencie z kominka wyłoniła się kobieta w średnim wieku, o siwych włosach związanych w kok.

― Anno, to jest Minerva McGonagall, opiekunka domu Godryka Gryffindora, a zarazem nauczycielka Transmutacji.

― Dzień dobry, pani profesor.

― Dzień dobry, panno...?

― Riddle. Anna Riddle.

― Dzień dobry, panno Riddle. Panie Malfoy ― kobieta skinęła im głową w uprzejmym powitaniu i choć mogłaby się wydawać zdziwiona nazwiskiem dziewczyny nie okazała tego ― Minervo, Anna postanowiła zostać uczennicą Hogwartu. Czy zechciałabyś udzielić jej Przydziału?

Kobieta nie odpowiedziała. Zlustrowała wzrokiem kolejno Dumbledore'a, Malfoya i Annę po czym podeszła do szklanej gablotki ustawionej za biurkiem. Wyjęła stamtąd poszarzałą spiczastą Tiarę po czym z Tiarą w ręku ustawiła się tuż za krzesłem Anny. McGonagall nałożyła ją na głowę dziewczyny.

― Slytherin i Gryffindor ponownie spierają się o kolejnego ucznia... Czysto krwista córka dziedzica Salazara, której umysł jest wszechstronny. Serce gotowe do poświęceń i odwagi, a działania uzasadnione sprytem i ambicją... SLYTHERIN!!!

Miało być krótko, treściwie i na temat...

Wyszło długie, ale cóż...

Co sądzicie o historyjce jaką Lucjusz przedstawił Albusowi?

Jak myślicie czy Tiara umieszczając Annę w Slytherinie postąpiła... właściwie?